Gehuwd in gemeenschap van goederen en ‘verdeling’ van schulden.

Veel mensen huwen tegenwoordig nog vaak in gemeenschap van goederen. De roze wolk overheerst en men gaat er vanuit bij elkaar te blijven tot de dood hen scheidt. Het maken van (financiële) afspraken is ‘niet romantisch’: immers je huwt toch niet om uit elkaar te gaan…. Helaas is de harde realiteit dat één op drie huwelijken strandt.

Op het moment van huwen realiseert men zich vaak niet dat huwen in gemeenschap van goederen onder meer betekent dat beide partijen verantwoordelijk zijn voor de schulden die worden aangegaan: samen dan wel apart van elkaar, alsmede voor schulden die al vòòr het huwelijk zijn ontstaan.

Bij een echtscheiding volgt helaas het bittere nieuws: jullie zijn beiden voor de helft aansprakelijk voor alle schulden. Veel gehoorde opmerkingen zijn voorts: “ik ga niet betalen voor schulden die hij of zij is aangegaan” of “ja, maar dat zijn schulden die hij of zij voor het huwelijk heeft gemaakt, daarvoor ben ik niet verantwoordelijk”.

Hoe naar ook: schulden zijn gemeenschappelijk, ongeacht wie de schulden heeft gemaakt, dan wel of die vòòr of tijdens het huwelijk zijn aangegaan. Juridisch gezien kunnen schulden niet worden verdeeld: volgens de wetgever is een schuld geen goed en voor de overgang van schulden is de medewerking nodig van de schuldeiser. Stellen die in echtscheiding liggen vinden dit vaak moeilijk te begrijpen omdat zij vinden dat zij niet verantwoordelijk zijn voor schulden die de andere echtgenoot is aangegaan.

Is hiervoor een oplossing?  Niet richting de schuldeiser tenzij die wil meewerken met de overgang maar de praktijk is meestal dat een schuldeiser de hoofdelijke aansprakelijkheid in stand wil houden. Het is wel mogelijk om als toekomstige ex- echtegnoten onderling een verdeling te maken.

In een echtscheidingsconvenant kunnen partijen afspreken dat bijvoorbeeld de man schuld A volledig op zich neemt en de vrouw schuld B. Mocht de toekomstige ex- echtgenoot zijn of haar belofte niet nakomen, bijvoorbeeld de vrouw blijkt schuld B na de echtscheiding toch niet te betalen, dan zal in dit voorbeeld schuldeiser B trachten zijn schuld bij de man te verhalen. Dat partijen onderling afspreken dat zij de schulden verdelen is voor de schuldeiser niet relevant: immers doordat partijen in gemeenschap van goederen waren gehuwd zijn zij beiden hoofdelijk aansprakelijk voor de schulden.

Als partijen in een echtscheidingsconvenant afspraken maken over wie welke schuld voor zijn of haar rekening neemt, is het wel mogelijk om als één van beide echtelieden zijn of haar afspraak niet nakomt, een regresvordering in te stellen op die partij. Oftewel als de man de volledige schuld van de vrouw betaalt, in het voorbeeld schuld B, dan heeft de man een vordering van 50% op de vrouw voor vordering B.

Momenteel ligt er een wetsvoorstel om de huidig bestaande gemeenschap van goederen te wijzigen waarbij ons huidige systeem op de schop zal gaan en er wordt geopteerd voor een beperkte gemeenschap. Echter tot die tijd geldt : schulden en gemeenschap van goederen? Beiden voor de helft aansprakelijk ongeacht wie de schulden maakt en wanneer die zijn gemaakt.

Mocht u overwegen om te gaan scheiden ? Heeft u vragen over bovenstaand onderwerp dan wel andere vragen omtrent scheiden ?

Neemt u vrijblijvend contact met mij op voor al uw vragen hierover.

Mw. mr. S. Verhagen

Per telefoon : 023 – 554 16 80

Per e-mail: info@siekmanstassen.nl